ବର୍ଷା

ଧରଣୀର ବକ୍ଷକୁ ଓଦା କରି,

ବର୍ଷାର ଟୋପା ଟୋପା ବିନ୍ଦୁ ।

ଏଇ ଚେନାଏ ହସର ମହ୍ଲାରରେ,

ଅଙ୍କୁରିତ ହୁଏ ଜୀବନ ପାବଚ୍ଛରେ ଛିଡା ଦୁବଟିଏ ।।

ଛନ ଛନ ଶବ୍ଦରେ ଉଙ୍କିମାରେ ମନର ଅଜସ୍ର ସ୍ମୃତି,

ବିଜୁଳିର ଏଇ ଏକ ଶକ୍ତ ଆଲୋକରେ,

ମନରେ ଭରିଯାଏ ଅଲିଭା ଶାନ୍ତି ।

ନବ କଳବିତ ଦୁବଟିଏ ପରି,

ଅଙ୍କୁରିତ ଏଇ ମନ ପଲ୍ଲବରେ ।

ଭରିଯାଏ ଚେନାଏ ହସ ଆଉ,

ଆଙ୍କି ହୋଇଯାଏ ସ୍ମୃତି କଳାପଟାରେ,

ଉତ୍କଣ୍ଠା ଆଉ ଆବେଗର ରସ ।।

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଉଡ଼ିଯିବାକୁ ଏଇ ଶ୍ଵେତ ଧାରାରେ,

ଜଳି ଜଳି ଥକିଯିବା ପରେ ସମୟ ଅଗ୍ନିରେ ।

ଆଜି କାଇଁ ଓଦା ଏ ମନରେ ଭରେ,

କୋହ ଆଉ କାରୁଣ୍ୟର ପ୍ରଲେପ ।

ହୃଦୟରେ ତରଙ୍ଗ ବାଜେ,

ଉଠି ଝରିଯିବା ପାଇଁ ଏଇ ବର୍ଷାର ତାଳେ ତାଳେ ।।