ବର୍ଷା

ଧରଣୀର ବକ୍ଷକୁ ଓଦା କରେ,

ବର୍ଷାର ଟୋପା ଟୋପା ବିନ୍ଦୁ ।

ଉତ୍କଣ୍ଠା ଓ ଆବେଗର ମଲ୍ହାରରେ,

ଅଙ୍କୁରିତ ହୁଏ ଜୀବନ ପାବଚ୍ଛରେ ଛିଡ଼ା ଦୁବଟିଏ ।।

ଛନ ଛନ ଶବ୍ଦରେ ଉଙ୍କିମାରେ,

ମନର ଅଜସ୍ର ସ୍ମୃତି ।

ବିଜୁଳିର ଏକ ଶକ୍ତ ଆଲୋକରେ,

ଚେତନାରେ ଭରିଯାଏ ଅଲିଭା ଶାନ୍ତି ।। 

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଉଡ଼ିଯିବାକୁ ଏଇ ଶ୍ଵେତ ଧାରାରେ,

ଜଳି ଜଳି ଥକିଯିବା ପରେ ସମୟ ବହ୍ନିରେ ।

ଆଜି କାଇଁ ଓଦା ଏ ମନରେ ଭରେ,

କୋହ ଆଉ କାରୁଣ୍ୟର ପ୍ରଲେପ ।

ହୃଦୟରେ ତରଙ୍ଗ ବାଜେ,

ଉଠି ଝରିଯିବା ପାଇଁ ଏଇ ବର୍ଷାର ତାଳେ ତାଳେ ।।