ବିଶ୍ଳେଷଣ

ଫର୍ଚ୍ଚା ଆକାଶ ତଳେ

ଫିକା ଫିକା ପୃଥିବୀର ମୁହଁ,

ଫିକା ପଡ଼େ ରାଧିକାର ମନ

ଚାପି ଯାଏ ବୁକୁ ତଳ କୋହ ।

କାହ୍ନୁରେ ବିନତି,

ଛାଡ଼ ମୋ' ପଣତ ଏବେ

ଥାଉ ଚୋରା ପ୍ରୀତି ।

ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟିବା ଆଗୁଁ

ପିନ୍ଧିବାକୁ ହେବ ମୋତେ

ପୁଣି ଥରେ ସିନ୍ଦୂରର ଟୋପା,

ନଣନ୍ଦ ନ ଦେଖୁ ସୀମନ୍ତ

ଚନ୍ଦ୍ରସେଣା ନ ଜାଣନ୍ତୁ କିଛି

ଶାଶୁ ମୋର ନ ହୁଅନ୍ତୁ ଖପା ।

ତଥାପି; ଲମ୍ପଟି କପଟି କାହ୍ନା

ନ ଛାଡ଼ି ପଣତ ପୁଣି

କୋଳେ ଟାଣି ନେଇ କହେ,

ପତି ପ୍ରେମେ ନାହିଁ ଯାହା-

ଚୋରା ପୀରତିରେ ଥାଏ ।

ସତୀ କିଆଁ ଅସତୀ ହୋଇବ ?

କଣା କଳସୀରେ ଯେବେ

ଜଳ ଘେନି ଯିବ

ପ୍ରତିଟି କଣାରେ ଥିବ

ମୋର ପ୍ରତିବିମ୍ବ ।

ଭୁଲି ଯାଏ ରାଇ ମନ

ଚାଲେ ଚୋରା ପ୍ରୀତି,

କଣ୍ଟ ଦେଇ କାହ୍ନୁ ମାନେ

ଚାଲି ଯା'ନ୍ତି ଦୂରେ

ନେଇ ତା'ର ସତୀ ।

ଲେଖନ୍ତି ଚିଠିରେ;

ବିରହରେ ଥାଏ ମଜା

ନଥାଏ ରତିରେ ।

ଏବେ ଏଇମିତି

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ରାଇମାନେ

ବାଇ ସାଜୁଥାନ୍ତି ।

☮