ଭକ୍ତିପୁଷ୍ପ-୯

ଏତେ ବିଳମ୍ବ କାଇଁ

ଗଲାଣି ରାତି ପାହି

ଆସ ଗୋ ସଖିମାନେ ସହଳ  

ଯିବା ଯମୁନା କୂଳ

ମିଛେ ଆଣିବା ଜଳ

ରସିବା କାହ୍ନୁ ପ୍ରେମେ ରସାଳ ।

କାହ୍ନୁ ଗଲେଣି ଚାଲି

ଦାଣ୍ଡ ତ ଖାଲି ଖାଲି

ଖାଲି ପଡ଼ିଛି ଦେଖ ଗୋଶାଳ  

ଲଳିତା ଗୋ ବିଶାଖା

ତୁମର ନାହିଁ ଦେଖା

ଖରା ପଡ଼ି ହୋଇଲାଣି ସକାଳ ।

କାହ୍ନୁ ଥିବେ ଲୋ ଏକା

ନଥିବେ କେ ରସିକା

ବିଳମ୍ବେ ବିରହରେ ଆକୁଳ  

ନେହୁରା ହୁଏ ସଖି

ନିହାର କାମ ରଖି

ଯମୁନା ଯିବା ଲାଗେ ବିକଳ ।

ଶାଶୁ କରେ ତାଗିଦି

ଯିବ ତ ଯାଅ ଜଲ୍ଦି

ଫେରିବ ଜଳ ଘେନି ସହଳ  

ନକର ଆଉ ଡେରି

ଆସ ମୋ ସହଚରୀ 

ମନ ହେଲାଣି ବଡ଼ ଚଞ୍ଚଳ ।