ଭକ୍ତିପୁଷ୍ପ-୭

ଋଣୀ କରି ଦେଲୁ

ରଜନୀ ପାହିଲୁ

ଉଷା କଲେ ଆଗମନ  

ଯିବି ଲୋ ଯମୁନା

କରି ଗୋ ବାହାନା

ଆନମନା ମୋର ମନ ।

କେତେ ବା ସହିବି

କେମିତି କହିବି

କାହ୍ନୁ ବିନା ସବୁ ବିଷ 

କାହ୍ନୁ ମୋ ଜୀବନ

କାହ୍ନୁ ମୋ ସପନ

ସେଇ ଲୁହ ସେଇ ହସ ।

ଶାଶୁର ଗଞ୍ଜଣା

ପଡ଼େ ନାହିଁ ଜଣା

କୃଷ୍ଣ କଥା ଭାବି ଦେଲେ 

ଚନ୍ଦ୍ରସେଣା ରାଗ

ସିଝେ ନାହିଁ ଶାଗ

ଏ କାନୁ ସେ କାନ ଗଲେ ।

ରାତିର ଆକଟ

କରେ ଛଟପଟ 

ଆଖିକୁ ଆସେନି ନିଦ  

ନିଜ ଅଜାଣତେ

ଶୁଣାଏ କେ ମୋତେ

ପ୍ରେମର ଅବୁଝା ବେଦ ।

ଶୁଣ ଲୋ ରଜନୀ

କରିଦେଲ ଋଣୀ

ସହଳ ଯାଉଛ ବୋଲି  

ମରମ ଯାତନା

କରମ ତାଡ଼ନା

ସରି ଯାଏ ଗଲେ ଚାଲି ।

କାହ୍ନୁରେ ଦର୍ଶନ

ହେଇଗଲେ ଦିନ

ଦେଇ ଯାଏ ସ୍ୱର୍ଗ ସୁଖ 

ତା ବଂଶୀର ସ୍ୱନ

ଶୁଣି ଦେଲେ କ୍ଷଣ

ତୁଟି ଯାଏ ସବୁ ଦୁଃଖ ।