ଭକ୍ତିପୁଷ୍ପ-୨୦

ଝରି ପଡ଼େ ପ୍ରୀତି ମଧୁ

ଝୁରି ହୁଏ ମନ ବଧୂ

ଝୁମିବ କାହ୍ନୁରେ ସହୀ ଜାଗେ ବାସନା,

ଝାପ୍ସା ଦିଶେ ପୂର୍ବାକାଶ

ଝଅଟ ସଜନୀ ଆସ

ଝୁଲି ଝୁଲି ଯିବା ଗୋପୀ ଚାଲ ଯମୁନା ।

ଝାମ୍ପେ ମୀନ ମାଛରଙ୍କା 

ଝାମ୍ପି ନେବେ ବଂଶୀଫୁଙ୍କା

ଝଙ୍କାଳିଆ ଛାଇ ତଳ କଦମ୍ବ ବନେ ,

ଝୁଲେଇବେ ବାହୁ ଡୋରେ

ଝୁମେଇବେ ପ୍ରୀତି ସ୍ବରେ

ଝୁମୁକା ମୋ ବାଜୁ ଥିବ କହ୍ନେଇ ନାମେ ।

ଝୁଣ୍ଟି ପଡ଼ିଲେ ଦୁଃଖଦ

ଝଗଡ଼ା କରେ ନଣନ୍ଦ 

ଝାଡ଼ି ପଡ଼ି ଦିଏ ବହୁ କଟୁ ଗଞ୍ଜଣା ,

ଝରି ପଡ଼େ ଲୁହ ଲହୁ

ଝରଝର ହେଇ ବହୁ

ଝିଙ୍କି ନେଇ ଶାଶୁ ଯେବେ ଦିଏ ଯାତନା ।

ଝିପିଝିପି ବରଷାରେ

ଝଡ଼ିପୋକ ସମ ମରେ

ଝୁଙ୍କି ପଡ଼େ ଆପେ କାହ୍ନୁ ପ୍ରେମ ବହ୍ନିରେ ,

ଝୁରି ଝୁରି ହେଲି କଣ୍ଟା

ଝଙ୍କା ଭରି ନେଲି ଥଟ୍ଟା 

ଝୁଲିବାକୁ ଟିକେ ଶ୍ୟାମ ବାହୁ ଦୋଳିରେ ।