ଭକ୍ତିପୁଷ୍ପ-୧୮

ଜହ୍ନ ଗଲା ଲୁଚି

ରାତି ଗଲା ଘୁଞ୍ଚି

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆସେ ଦେଖ ପୂରୁବେ  

ମନ ଜିଣା ବଂଶୀ

ଆସେ ଭାସି ଭାସି

ଆସ ଗୋ ଯମୁନା ଯିବା ସରବେ ।

ଏକା ଏକା କାହ୍ନା

ବିରହ ବେଦନା

ସହି ପାରିବେ କି ସଖୀ କୁହ  

ଯେତେ ହୁଏ ଡେରି

ଆପେ ଯାଏ ଝରି

ମାନେ ନାହିଁ ବୋଲ ଆଖି ଲୁହ ।

ସକାଳକୁ ଚାହିଁ

ରାତି ଗଲା ପାହି

ସକଳ ପାଇଟି ପଛେ ଥାଉ  

ଆଗ ଯିବା ଚାଲ

ଯମୁନାର କୂଳ

ଦେଖି ଦେଲେ ଶ୍ୟାମ ଦୁଃଖ ଯାଉ ।

ସତ କୁହ ସଖୀ

କାହ୍ନୁକୁ ନଦେଖି

କାମରେ ଲାଗେ କି ତୁମ ମନ  

ନଯାଇ ଯମୁନା

ନଶୁଣି ଗଞ୍ଜଣା

ରହି ପାରିବକି ଗୋଟେ ଦିନ ?

କାହ୍ନୁ ବଂଶୀ ସ୍ୱନ

ଶୁଣି ଦେଲେ କାନ

ଲୋକ ନିନ୍ଦା ଆଉ ଶୁଭେ ନାହିଁ  

କହିବା ଲୋକେ ତ

କହିବେ ବହୁତ

କାହା କଥା କିଛି ଭାବେ ନାହିଁ ।