ଅତୀତ ଏମିତି ଏକ ସ୍ମୃତିଟିଏ

ଅତୀତ ଏମିତି ଏକ ସ୍ମୃତିଟିଏ 

କେବେ କଲମର ମୁନରୁ ଲୁହ ହୋଇ ଝରେ 

କେବେ କାଗଜର ଦେହରେ କାଳି ହୋଇ ମରେ ।

କେବେ ଅସରନ୍ତି ସ୍ୱପ୍ନ ହୋଇ ଆଖି ତଳେ ବସେ 

କେବେ ଯନ୍ତ୍ରଣାର କୋହ ହୋଇ ହୃଦୟରେ ଭାଷେ ।

ଅତୀତ ଏମିତି ଏକ ସ୍ମୃତିଟିଏ 

କେବେ ନିଛାଟିଆ ରାସ୍ତାର ମରୀଚିକା ସାଥୀ 

କେବେ କଳଙ୍କିତ ଜହ୍ନ ସାଥେ ଅସରନ୍ତି ରାତି ।

କେବେ ମନ୍ଦିରର ପାହାଚରେ ଦୀପ ହୋଇ ଜଲେ 

କେବେ ଦୂର ବଣେ ଅସ୍ତ ହୋଇ ସଞ୍ଜ ପରି ଢଳେ ।

ଅତୀତ ଏମିତି ଏକ ସ୍ମୃତିଟିଏ 

କେବେ ଓଠ ତଳ ହସ ହୋଇ ଅଧରେ ଚମକେ 

କେବେ ମନ ତଳେ କୋହ ହୋଇ ହୃଦରେ ବହକେ ।

କେବେ ମେଘ ହୋଇ ଆକାଶରେ ଛାଇ ଦେଇଯାଏ 

କେବେ ପୁଣି ନିଆଁ ହୋଇ ମନକୁ ଜଳାଏ ।

ଅତୀତ ଏମିତି ଏକ ସ୍ମୃତିଟିଏ 

ଅତୀତ ଏମିତି ଏକ ସ୍ମୃତିଟିଏ ।।