ଅସ୍ପଷ୍ଟ
ଅସ୍ପଷ୍ଟ
1 min
6.9K
ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛି ମୁଁ ନିଜେ ନିଜକୁ,
କାହିଁକି ମୁଁ ପାଦ ଥାପିଛି,
ଏ ଦୁନିଆଁ ବୁକୁରେ,
କେମିତି ଆପଣେଇଛି,
ଅନିଶ୍ଚିତ ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ.. ନାଁ ତା'ର ଜୀବନ,
ଜାଣି ସୁଧା ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ ସତ୍ୟକୁ,
କରିଚାଲିଛି ସ୍ଵାର୍ଥର ସାଧନ ॥
ଜୀବନ ଯେ ପାନ୍ଥଶାଳାର ରାତିଟିଏ,
ସକାଳ ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ,
ପାଶୋରୀ ଦିଏ ସବୁ ଠିକଣା,
କେମିତି ପାରୁନି ମୁଁ ବୁଝି.. ଏ ମିଥ୍ୟା ପ୍ରବଞ୍ଚନା,
ଶୁଣି ସୁଧା ମହାକାଳର ଡାକରାକୁ,
ପାଲଟିଛି ରାତିର ବାର`xଙ୍ଗନା ॥
ପୁଣି, ମଶାଣିର ଜୁଇ ଆଲୋକରେ
ଦେଖୁଛି ମୋ ପରଳ ଆଖିରେ
ଅସ୍ପଷ୍ଟ ହେଲେବି,
ବାରି ହୋଇପଡୁଛି.. ଜୀବନର ସତ୍ୟ
ଆଉ ମହାକାଳର ତୁର୍ଯ୍ୟନାଦରେ
ଶୁଭୁଛି ହରିନାମ ସତ୍ୟ ରାମନାମ ସତ୍ୟ ॥