ଅପମାନ

ଥରେ ଚାଲି ଗଲେ

ମାନ ସନମାନ 

ମାନୀ ପାଏ ଅପମାନ 

ମାନ ନ ତେଜିଲେ

ମାନୀ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ

ଚାଲି ଗଲା ପିତୃ ପ୍ରାଣ ।

ସତୀର ସମ୍ପତ୍ତି 

ଲଜ୍ଜା ମାନ ପ୍ରୀତି

କର ନାହିଁ ଅପମାନ  

କୁରୁସଭା ତଳେ

ଲଜ୍ଜା ଉଲ୍ଲଂଘନ

ସହିଲେନି ଭଗବାନ ।

ନାରୀ ହେଇ ଯଦି

ଲଜ୍ଜା ନଚିହ୍ନିଲା

ପାଏ ନାହିଁ ସନମାନ  

ଭାବିଲେ ଅଜ୍ଞାନୀ

ନିଜକୁ ବିଦ୍ବାନୀ

ପାଏ ବହୁ ଅପମାନ ।

ନାରୀ ଜୀବନ ତ

ସାର୍ଥକ ମାତୃତ୍ୱେ

ବାତ୍ସଲ୍ୟରେ ସରେ ଦିନ 

ନଥିଲେ ସନ୍ତାନ

ସମଗ୍ର ଜୀବନ

ବନ୍ଧ୍ୟା ପାଏ ଅପମାନ ।

ଜ୍ଞାନ ଗାରିମାରେ

ଖେଳ ପଡ଼ିଆରେ

ହାରି ଗଲେ ବୀର ଯବାନ 

ତୁଚ୍ଛ ଲାଗେ ପ୍ରାଣ

ପୂର୍ବ ସନମାନ 

ଦେଶ ପାଏ ଅପମାନ ।

କୁସଙ୍ଗରେ ପଡ଼ି

ପୁଅ ଝିଅ ଯଦି

କୁକର୍ମରେ ଦେଲେ ମନ 

ଯେତେ ମାନୀ ଧନୀ

ହେଇଥାନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନୀ

ବାପ ପାଏ ଅପମାନ ।

ବାସୁଦେବ ପାଇଁ

ବସୁଦେବ ପୂଜ୍ୟ

ପୂଜୁ ଥାନ୍ତି ଭଗବାନ  

ପିତା ଉଗ୍ରସେନ 

ପୁତ୍ର ପାଇଁ ଶୁଣେ

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଅପମାନ ।

ମାନୀ ସିନା ରଖେ

ମାନର ମହତ

ବୁଝେ ମାନ ମୂଲ୍ୟବାନ 

ଅକର୍ମା ଅଲଜ୍ୟାନ  

କେମିତି ବୁଝିବ

କେତେ ନର୍କ ଅପମାନ ।