ଆତ୍ମ ନିବେଦନ

ଦେଖ ଗୋ ସଜନୀ,

 ଆଡପବେଦୀରେ

 ବିଜେ ପ୍ରଭୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ 

ଅଳପ ଅଳପ ନାଲି ଓଠେ ହସ

  ମନକୁ ନେଉଛି ମୋହି ।

ମାଉସୀ ଘର ର କୁଣିଆ ସାଜି ଲୋ

   ଆସିଛି ହୋଇ ହରଷ 

ମାଉସୀ ହାତରୁ ପୋଡ଼ ପିଠା ଖାଇ

   ଫେରିବ ନିଜ ଉଆସ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ଭଗିନୀ ସୁଭଦ୍ରା

   ବଡ଼ଭାଇ ବଳଦେବ 

ରତ୍ନବେଦୀ ପରେ ବିଜେ କରିଛନ୍ତି

  ଆହାଃ କି ସୁନ୍ଦର ଭାବ ।

ଭକ୍ତ ର ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ଅନୁମତି ନାହିଁ

   ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ

ଅଥୟ ମନରେ ଡାକେ ଦୂରେ ଥାଇ

  ଦେଖା ଦିଅ ହେ ଗୋସାଇଁ ।

ତୁମେ ପରା ପ୍ରଭୁ ଭାବ ର ଠାକୁର

  ଭକତ ଜୀବନଧନ

ସବୁ ବାଧାବିଘ୍ନ କାଟିଦେଇ ଆସି 

  ଭକ୍ତ ଙ୍କୁ ଦିଅ ଦର୍ଶନ ।

ମନୋହର ତୁମ ସୁଠାମ ଠାଣି କୁ

  ଦେଖିବା ସୌଭାଗ୍ୟ ନାହିଁ 

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ତୁମ ରୂପ କାନ୍ତି ବେଶ

   ଆଉ ପ୍ରଭୁ କାହାପାଇଁ ।

ଅପଲକ ନେତ୍ରେ ଦେଖୁଛ ତ ପ୍ରଭୁ

  ମହାମାରୀ ର ତାଣ୍ଡବ

ସବୁ ଦେଖି ଜାଣି ନୀରବ କାହିଁକି

  ତୋ ମାୟା କିଏ ବୁଝିବ ।

ତୋ ରଥ ଦଉଡି ହାତେ ଧରିବାକୁ

  ଦେଲୁନାହିଁ ଜାଣି ଜାଣି

ସବୁ ସୂତ୍ରଧର ତୁମେ ହେ ଠାକୁର

  ଏକା ଦୋଷୀ ତୁମେ ପୁଣି ।

ତୁମେ ଚାହିଁଥିଲେ ଅନାୟାସେ ପ୍ରଭୁ

  ଭାଙ୍ଗିଥା'ନ୍ତ କଟକଣା

ଭକତ ଆନନ୍ଦେ ହରିବୋଲ ଶବ୍ଦେ

  କରିଥା'ନ୍ତେ ରଥଟଣା ।

ସାଇଁ ଗୁଣେ ବଡ଼ ଚତୁର ହଟିଆ

   ନ କଲ ସେ କଥା ପରା

ପାଶେ ଦେଖି ବାକୁ ତୁମ ଅପରୂପ

  ଦେଲ ନାହିଁ ତିଳେ ଧରା ।

ସବୁ ଆଶା ଯାକ ମଉଳି ଗଲା ହେ 

   କୋଟି ଜନ ଆଶା ଫୁଲ

ଫୁଲର ସନ୍ଧାନେ ହାତ ବଢ଼ାଇଲେ

    ମାଗୁଛ କି ତା'ର ମୂଲ ।

ନିରାଶା ତରୀରେ ବସି ନୀରବ ରେ

   କ୍ଷୀଣ ଆଶା ମନେ ନେଇ

ଆଉ ଭାବିବିନି ଆଉ ଚାହିଁବିନି

    ଭେଟିବାକୁ ଦିବ୍ୟସାଇଁ ।

ସଂସାର ବୋଝକୁ ସମ୍ଭାଳୁ ସମ୍ଭାଳୁ

   ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ ଯିବ ଉଡି

ଦୁଃଖ ଯାତନା ରେ ମରମ ଦହିଲେ

   ତୁମ ନାମ ଥିବି ଧରି ।

ତୁମେ ପରା ପ୍ରଭୁ ଜୀବ ପରମାତ୍ମା

  ଅଛ ଅନ୍ତେ ଲୁଚିରହି

ସବୁ ଶୁଣୁଅଛ ସବୁ ଜାଣୁଅଛ

   ନିର୍ଲିପ୍ତତା ଭାବ ନେଇ ।

ହେ କୃପାବାରିଧି ଦୁଃଖୀ ହୃଦ ନିଧି

  ଶୁଣ ବାରେ ମୋର ଡ଼ାକ

ସଦୟେ ଶୁଣ ମୋ ଆତ୍ମ ନିବେଦନ

  ବେଳୁ ବେଳ ବଢ଼େ ଦୁଃଖ ।

ମାଗୁନାହିଁ ପ୍ରଭୁ ଧନ ଦଉଲତ

    ଜୀବନେ ଯାହା ଅପ୍ରାପ୍ୟ

କର୍ମ ଗୁଣେ ମୋର ଦିଅ ଯାହା ଇଛା

   ପାଇବି ଯାହା ସୁପ୍ରାପ୍ୟ ।

ଏହି ମାଗୁଣି ମୋ ପ୍ରଭୁ ଦୟାକର

   କରୁଣା ଦିଅ ବରଷି 

କରୋନା ରୋଗକୁ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରୁ 

   ସମୁଳେ ଦିଅ ହେ ନାଶି ।