उठी उठी बा आत्मया

उठी उठी बा आत्मया । चिन्मया दत्तात्रेया ।

सोडुनिया गुणमय शय्या । जागृत हो अपसैय्या ॥ध्रु.॥

झाली बा प्रबोध पहांट विवेक हा अरुण ।

आला उजळित आशा आता उगवे चित्किरण ॥१॥

फिक्कट पडला व्यवहारेंदु वैरि निशाचर ।

कामादि हे लपले पाहुनि प्रकाश हा थोर ॥२॥

दुस्तर्कादिक दिवाभीत दडले ते ह्या वेळी ।

दुर्वृत्ती ह्या तारा गगनी मावळल्या सकाळी ॥३॥

शमादि विप्र पुढे सादर राहति सांडुनिया दर ।

उठी उठी बा तू निजरुपा दावी ह्या सादर ॥४॥

रागद्वेष मलोत्सर्गा करुनि आला पुढती ।

वासुदेवा भेट दे हा करिताहे प्रणती ॥५॥