राखाडी ढग

आलं आभाळ भरून आता पडेल पाऊस 

असं नको म्हणू सखे

बघ राखाडी सारे ढग हेच दगा देतील गं

होतं आभाळ भरलं मन आनंदलं होतं

होतं नभाकडं डोळं नव्हतं त्याच्यात बी जल

नाही पडला पाऊस, मन उदास उदास 

आता करीन मजूरी नाही मिळाली रं ती बी

रडतंय तान्हुलं माझं माय भूक लागली गं

पाणी पिऊन राया आपलं भागाल कसंतरी 

नाही बघवत आता माझी लेकरं उपाशी 

कशी कुठून मी देऊ त्यांना चतकोर भाकरी 

बाळ म्हणतो कसा माय किती बरं झालं

नाही पडला पाऊस नाही गळालं छप्पर 

नाही ठेवलं भांडं कुठं नाही साचलं घरात पाणी 

कसं सांगू तान्हुल्या तुला

नाही पाऊस पडला नाही फुलला मळा 

अन् अशातच सोन्या आपली इकली कपिला

म्हणूनच नाही तुला दुध भाकरीचा काला 

होती आस मी लावली सारी स्वप्नं भंगली 

दगा दिला रं मला याच राखाडी ढगांनी