ओळख

सगळं संपलं वाटलं तरीही

श्वास सोबतीला असणार आहे

अंधार आज दाटला तरीही

उद्या सूर्य हसणार आहे

थंड हातांमध्ये आता

वाहू दे गरम रक्त

शरीराने मान टाकली तरी

मन होऊ देऊ नकोस पोक्त

सुकलेल्या चेहऱ्यावर पडू दे

आशेचा चिंब पाऊस

निराशेच्या ढगांकडे आता

पुन्हा नको पाहूस

डोळ्यांच्या डोहात साचू दे

आनंदाचे अवखळ पाणी

ओलसर किनाऱ्यावर फुलू दे

नवीन स्वप्नांची गाणी

तिथे सापडतील रंगीबेरंगी

शंख अन् शिंपले

मागे कधी होते जे

वेचायचे राहीले

बेधुंदपणे ते आकाशात उडवून

मग अनवाणी चालत राहशील

किनाऱ्यवरील लाटाही मग

जुन्या पाऊलखुणा पुसतील

ओंजळीत पाणी घेऊन

नीट निरखून बघशील जेव्हा

स्वतःच्याच प्रतिबिंबात स्वतःला

नव्याने सापडशील तेव्हा