मातीत राबणारी माणसं...

मातीत राबणारी माणसं आम्ही, केलं देवानं गोंधन

गोंधन करून पाठवलं देवानं, म्हणे कर शेतीचं निंधन

पाणी आलं रं-आलं रं-समद्या उभ्या पिकावर

पिक डूलते कसं वं- जसा नाचतो रं मोर

पाहा पिकाचा डोलारा-जसा तुरा रे मोराचा

पाहती झाडाहून पाखरं-तुरा रं पिकाचा

त्यांना भक्ष्य हवं आहे-ते शोधती रं पान

अळी पानावर दिसेना-होईन कसा पाहुणचार

कळप हरणांचे येती-उभ्या पिकावर

शेतकरी हाकतो रे त्यांना-तरी येती पिकावर

का? समद्यांची चाकरी-आहे बळीराजावरी

पाणी काकराणं‌ जाते-काटा रुततो रं खुरी

हिरवं सपन फुललं-हसू कधी याचे गालावर

कधी कमी पाण्यानं वं जाते-कधी पाणी आल्यावर

हसू चार दिसाचं-दिसते बळीराजाचे हो होटी

कधी ओला मारतो रे-कधी सुका याचे माथी

काय? हसावं की रडावं-डोई कर्जाचा डोंगर

माथा उजलीन कवा-कधी फुटीन पाझर

मातीत राबणारी माणसं आम्ही-काय हाल करतो आहे

येगा देवा तू भेटीला-बळीराजा वाट तुझी बघतो आहे

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

शब्दाचा अर्थ

(गोंधन- अंगावरील देवाघरचा शिक्का)