माईच्या पाखराला समजाया लागलं

हरवली होती वाट ग माये…

दावली वाट माझी चूक मलाच खाये!

का कुणास ठाउक नाही कळलं कुणास

देऊन गेलीस दुःखात सुखाचा आभास……  

स्पर्षाने तुझ्या होई रोगाचा नाश..

वैद्य आणि औषधी फक्त खुळ्या मनाची आस.

अखंड वेदना सोसल्या ग आई माझ्या जन्मापाई…

कसा घालू त्या वेदनांना आवर आयुष्य नेहमीच ऋणी राहील.

खूप काही केलंस.....खूप काही करशील

पदराअडचे लेकरू थकले राहून घरट्यात..

वेळ आली उंच भरारीची किती दिवस पंख जपशील.