काळ कोरोनाचा

बऱ्याच दिवसांनी जुनपण जाग झालय 

शहरात सुद्धा पाखरू दिसायला लागलय, 

ओस पडलेल्या जागा ओसच आहेत 

पण तिथ मानुसपण दिसायलय ! 

एका जंतूने काळ गाजवलाय 

गजबजलेला माणूस विझवलाय, 

मानव पण किती ना 

प्रथमच पैश्यापेक्षा जिवाला घाबरलाय ! 

दिसेल त्या रस्त्याने परततोय 

कधी काळी आलेल्या ठिकाणी फिरकतोय, 

काही तरी असेलच त्या जंतूत 

जो तू इतका जिवाला घाबरतोय ! 

कुठंतरी आपणही चुकतोय

ऐका विषाणू पासून शिकतोय, 

दिसत नाही तो जीव खुप सांगून जातोय 

गावच गावपण पुन्हा भरून काढतोय !