...चंद्र कोणी कोरला..

सोबती मी ह्या कृष्ण रात्रीचा, 

किनाऱ्यावर आज विसावलेला ।।

जिवन अधांतरी लटकलेले अन् ,

रोमरोम कृष्णमय झालेला ।।१।।

व्याकुळलेली जणू मी अशी ,

जसा पंख तुटलेला कावळा ।।

अस्पृश्य वाटे मज प्रकाश ,

सखा हा अंधारलेला किनारा ।।२।।

गंधाळलेला मौल्यहीन अश्रू ,

माशांनी चटकन का झेलला ।।

घेऊन दूर सोबती लाटांना ,

काळोखात तो ही काळवंडला ।।३।।

अंधारलेल्या ह्या आभाळाला ,

डाग कसा पांढरा लागला ।।

चमकलेले हे चांदणे अन् ,

चंद्र कोणी असावा कोरला ।।४।।