શમણાં રુપે

મારી આંખને વાંચી શકે જો તું;

તારી જ તારી તસવીર દેખાય છે.

 

હું ક્યાં કહુ છું કે લે આંજી લે મને;

શમણાં રુપે તો તું જ અંજાય છે.

 

રાતભર જાગી ને તાક્યા કરુ છું;

હથેળીએ અજાણ રેખ રચાઈ છે.

 

જોડ્યા કરુ એક એક મોતીડા,

માળાએ પ્રણયની તું જ ગૂંથાય છે.

 

સહિયારી રચી છે ગઝલ સુંદર;

તું જ એનો અનમોલ પર્યાય છે.