મા: એક અવિરત કાવ્ય
મા: એક અવિરત કાવ્ય
1 min
13.9K
પારણે સૂતેલો હું સાવ નાનો,
હૃદયથી સ્ખલિત હાલરડાંનું;
એ અવિરત સંગીત તું છો!
મઝધારે તૂટેલી આ નાવડીને,
છેક કિનારે લઈ જનાર,
એ અવિરત પ્રવાહ તું છો!
ભૂલેલો, ભટકેલો, નાદાન હું,
તોયે રોજ તારી સોડમાં મળતું,
એ અવિરત વ્હાલ તું છો!
વાત્સલ્યના પર્યાય સમું,
ને મમતાના અલંકાર સમું,
એ અવિરત માતૃત્વ તું છો!
થોભો કહી દઉં હું ઈશ્વરને,
છે જ્યાં મંઝિલ 'પથીક'ની;
એ અવિરત યાત્રા તું છો!
મારા શબ્દોની વચ્ચે રમતી,
ને લાગણીઓથી તરબતર,
એ અવિરત કવિતા તું છો!