અમૂલ્ય પ્રેમ

લગ્નજીવનના

ઘણાં વર્ષો

પછી

અમે

સમી સાંજે

ઢળતા સૂરજની સામે જોતા...

સપ્તપદીના

સાત વચનોને...

પ્રેમ,

લડાઈ-ઝઘડા

અને

વિરહની

યાદોને

વાગોળતા બેઠા હતા,

ક્રમશઃ એક પછી એક દ્રશ્ય સ્મૃતિપટ પર

રેલાતું હતું.

એણે

મારા ખભા પર માથું મૂકી,

મારો હાથ

એના હાથમાં મૂકી,

ચૂંમીને કહ્યું :

'મારા વ્હાલા ! હું અને તું મળ્યા એ કુદરતની શ્રેષ્ઠ કવિતા છે.'