આસ્થા

આપણી આસ્થા બદલાતી રહે છે,

હોળીમાં પ્રહલાદ ની પાછળ ભાગતી પ્રજા;

રામનવમી થતા સુધી રામભજનમાં રાચતી રહે છે,

આ માનસિકતાની ખોટ નહિ તો બીજું શું !

શ્રાવણના સોમવારમાં શિવ નામે અને;

આઠમ આવતા કાનામાં વહેંચાતી રહે છે,

વળી, ચતુર્થીમાં ગણેશ ના ગુણ ગાશે,

શ્રાદ્ધમાં વડ-વાડીલાઓ ને બાંધશે અને;

નોરતામાં મા અંબા નામે નાચતી રહે છે,

પોતાની અંદર ના રાવણ ને તડકે મૂકી,

બહારના દસ મથાળાને ભસ્મીભૂત કરવા;

જોર જોરથી ચોપાઈ ગાતી રહે છે 

દિવાળી આવતા સુધીમાં તો કેટલાય રંગ બદલી,

વાગ જમાડી, ધન કમાયી અને કંકાસને કાઢીને;

માઁ લક્ષ્મીને રીઝવવા અને લલચાવતી રહે છે,

ધર્મના નામે લોલુપતા નહિ તો બીજું શું ?

ભક્તિ પણ સ્થિર ક્યાં રહી હવે કશે !

સમય સંજોગ અને લાભ જોઈ બદલાતી રહે છે,

તહેવારે-તહેવારે બદલતા માણસ અને મિજાજ,

નક્કી પોતાને આમ તૂટતાં અને જોડાતા જોતી;

એ કહેવાતી આસ્થા પણ ક્યાંક કચવાતી રહે છે.