Library
Profile
જે ચેતન છે એ ભીંજાય છે
જે ચેતન છે એ ભીંજાય છે
એ કહે છે...
જે જડ છે એ પલળે છે;
જે ચેતન છે એ ભીંજાય છે,
ચેતન છે એ લાગણીશીલ છે -ભીંજાય છે,
મારી છત્રી વરસાદ માં રહીને પલળે છે;
હું છત્રી ની અંદર રહીને પણ ભીંજાઉં છું,
તો આ વૃક્ષ!!
એ ભીંજાશે કે પલળશે!
એ એક જ જગ્યાએ જડ ની જેમ ઉભું છે
પણ ચેતન છે,
કુંપણ-છોડ-થડ અને પછી વૃક્ષ,
વૃક્ષ ઊગે છે, વધે છે અને ફેલાય પણ છે;
પંખીઓ ના માળા ને લઇ મસ્ત પવન માં રેલાય પણ છે;
આથી કહેવાય કે વૃક્ષ ભીંજાય છે,
હું રહેવા આવ્યો એ પહેલા મારું મકાન પલળતું હતું;
દરવાજો, બારી, કોટો અને ઓટલો બધું પલળતું હતું,
હવે હું રહું છું- ટેવાઉં છું,
ઘર પણ મારી સાથે ટેવાય છે;
તો હું કહી શકું કે હવે મારું ઘર પણ ભીંજાય છે!
હવે તો દરવાજો ભીંજાય, ડોર મેટ ભીંજાય;
બાજુ માં પડેલા જોડા ભીંજાય
અરે બાંધેલા પડદાં સુદ્ધાં ભીંજાય છે,
પહેલા એ જડ હતું- પલળતું હતું;
હવે હું આવ્યો- ચેતના આવી એટલે ભીંજાય છે
,
અટલો વરસાદ,
બધે જ પાણી પાણી - ગળા ડૂબ પાણી,
બધું વહે છે- તણાય છે, પણ;
શહેર કદી ભીંજાતું કેમ નથી!
પલળતું પણ નથી!
શહેર માં તો કેટલી વસ્તી છે,
અને એમાં પણ અનેક તો ઘણી મોટી હસ્તી છે;
તો એ બધા ચેતન છે કે જડ છે?
તો શું આ શહેર એક સમન્વય એટલે જડ-ચેતન છે!
શું બધા જ રહીશો લાગણી શૂન્ય થયા હશે!;
લગભગ બાળપણમાં તો એ પણ કદી ભીંજાયા હશે,
હવે એ પલળે, એમના કોટ પલળે,
છત્રી પલળે અને એમની ગાડી પણ પલળે;
એટલે લગભગ શહેર ના રસ્તા પણ પલળે છે;
ગામ ના કાચા રસ્તા ની માટી ભીંજાય છે,
વરસાદ માં ભીની માટી ની સુગાંધ આવે છે;
પણ ક્યારેય પલળેલી માટી નથી હોતી,
સિમેન્ટ પલળે પણ માટી ભીંજાય છે;
માણસ નું મન ભીંજાય છે;
કેમ કે એ ચેતન છે- લાગણીશીલ છે,
મગજ બધું પલળતા જોવે છે;
કદાચ એ લાગણીહીન છે,
એટલે જ તો એ કહે છે જે જડ છે એ પલળે છે;
જે ચેતન છે એ ભીંજાય છે!!
