ବିବଶତା

ମୁଁ ଖୋଜି ଖୋଜି ନୟାନ୍ତ ଗୁଗୁଲ୍ , ଅଭିଧାନ

ପଚାରି ପଚାରି ଥକତ ବିଶିଷ୍ଟ ଗୁଣିଜ୍ଞାନୀ ଜନ;

ଅଭିଧାନେ ବା ଗୁଗୁଲ୍ ଯାହା ଲେଖା ଅବବୋଧ

ଗୁଣିଏ କହିଲେ ଯାହା ବର୍ଣ୍ଣବୋଧ ଵା ମନବୋଧ ।

ତେବେ କ'ଣ ୟା'ର ଅର୍ଥ ମୁଁ କି ସ୍ୱାଧୀନ!

ତେସ୍ତରୀ ତମ ଦିବସେ ଏବେବି ଅଧୀନ;

କେବେ ବୋଉର ଆକଟେ ବା ବାପାଙ୍କ ଶାସନ

ସ୍ୱାମୀର ନାଲି ଆଖି ତାଗିଦା ଶାଶୁଘର କଷଣ ।

ନିଛାଟିଆ ହେଉ କି ଜନ ଗହଳି ଘୋ ଘା ସ୍ଥାନ

ମୁଁ ଯିବାରେ ଭୟ ଜଗଡେ ଥରେ ମୋ ପରାଣ

ଅଧାଜଳ ସିଗାରେଟ୍ ବୁଦାମୂଳେ ଆକାଶେ ଶ୍ବେନ

ଟେକିନେଇ ଖୀନ୍ନ ଭିନ୍ନ କରିଦେବେ ନିର୍ଦ୍ଦୟ ଛଞ୍ଚାଣ ।

ନା ଘରେ ନା ବାହାରେ ଅଛି ମୋ ପରିଚୟ,

କାମ ବେଳକୁ,ପାଳିବାକୁ ଲୋଡ଼ା ମୋ କାରଣ;

ଅହରହ ଖଟିଲେ ବି ମୋର ସବୁ ମୂଲ୍ୟହିନ

ଦେହଟା ଯାହା ଖୋଜା ସମାଜ ସ୍ୱୀକୃତି ଧର୍ଷଣ ।

ଶୈଶବେ ଏଇଟା ଠିକ, ଭୁଲ କରିବୁନି ଧନ

ଶାଶୁଘରେ ବୋହୂଟା ପାଇଁ ତ ଯେତେ ସମ୍ବିଧାନ;

ପୁଅବୋହୂ କାଳେ ତୁଚ୍ଛା ଅଚଳି ପାଞ୍ଚଶ ନାରଣ

ଛାଡିଦିଅ ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରାମେ ଝୁରି ଝାରି ଯାଉ ତା ଜୀବନ !

ତେବେ ବି କଣ ତୁମେ କହିବ ମୁଁ ଆଜି ସ୍ୱାଧୀନ !

ମୋର ଗୋଟେ ଇଛା ଅଛିଅଛି ମୋ ସ୍ୱାଭିମାନ !

ଧର୍ଷିତା କଷିରୁ, କେବେ ଅଲୋଡ଼ାମା ଗର୍ଭରୁ ହିନିମାନ

ପାଇଯିବ କୁକୁର ମୁହୁଁ ବା ଡଷ୍ଟବିନ୍ ରୁ କଅଁଳ ଜୀବନ ।

କେଉଁ ଅଙ୍ଗ ଫାଟି ରକ୍ତ ପଡୁଥିବ ଝରି ଧର୍ଷିତା, ପିଡିତା

ଅବୈଧ ସନ୍ତାନ ମା', ବନ୍ଧ୍ୟା, ପୁଣି ବୈଧବ୍ୟଶୂନ୍ୟତା;

ବାକ୍, ମନ,ହୃଦ,ଆତ୍ମାର ମୋ କେବେ ନାହିଁ ସ୍ୱାଧୀନତା

ଆଦ୍ୟ ଓଁ କାର, ସ୍ରଷ୍ଟା ଯେ ଦେଖ ତ ମୋ କି ବିବଶତା!