ఓ పులకింత కై

ఆ జ్ఞాపకాలు వర్ణించినప్పుడల్లా నేను తడిచి 

ముద్దవుతుంటాను చిల్లులు పడ్డ గొడుగు నుండి

 జారిపడే చుక్కల్ని చప్పరిస్తూ

 ఒక అనిర్వచనీయ అనుభూతికి లోనయిన మధుర

క్షణాలు నా బాల్యంతో అనేకం మమేకమే... 

చెప్పులు లేని కాళ్ళు చెప్పని కథలెన్నో బురదలో సరదాగా 

పారి-పోయాయి మట్టివాసన పూసుకున్న చిరుజల్లు నేలకు 

తాయిలాలు పంచే విశాల హృదయవతి రూపమై ఓ సన్నని 

నీరెండకు యవనికను దించే మనోహర దృశ్యం... 

నాతో గుడ్డలు తడుపుకున్నవారు ఏ గడ్డపై కాళ్ళ కీళ్ళు

 నొక్కించుకుంటున్నారు గెడ్డాలు నెరసి ఎక్కడ సేదతీర్చుకుంటున్నారో……… 

వీలుచేసుకునిఒకసారి పలకరించవచ్చుకదా ఒకసారి 

పులకించి పులకింపజేయచ్చు కదా నేస్తం?