ହାରିବାର ମଜା

ତମେ ତମଠୁ ହାରିଯିବା ପରେ

କିଂବା ଜିତିଯିବା ପରେ

ମୋ 'ଠି କ'ଣ ଆଉ

ବଳକା ଥିବ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ଜୀବନ !

ଯାହାକୁ ନେଇ ମୋ ନାଲି ଦମକଳ

ପିଚକାରୀ ମାରି ଲିଭେଇପାରିବ

ତମ ଆଉ ଆମ ଗାଁ'ର ହୁତୁହୁତୁ ନିଆଁ ।

ନିଆଁ କଥା ଚୁଲିକି !

ତମେ ପରା ପାଣିକୁ ଡର , ଛେଳି ପରି ;

ନହେଲେ ପାଦୁଏ ପାଣି କ'ଣ କେବେ

ଭସେଇ ନେଇପାରେ କେଉଁ ସୁଂଦରୀ ?

ଅବା ତା' ସୁଂଦରତାକୁ ?

ତମ ପାଦ ସ୍ପର୍ଶ ଅଭିଳାଷରେ

ପଥର ଖଣ୍ଡିକ ପାଦ ତଳକୁ ଆସିଗଲା ବୋଲି

ଚିଲ୍ଲେଇଲ ଯେ ,

ଦୁହେଁ ପାଣିରେ ପଡି ଓଦା ହୋଇ ପୁଣି ଉଠିବା ଯାଏଁ

ତମେ ବୋଧେ ଭୁଲି ସାରିଥିବ ତାକୁ

ଦୁର୍ଘଟଣାଟେ ଭାବି ,

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଏବେବି ଧକ୍କା ହୁଏ ସେ ଅତୀତ ସହିତ

ଆଉ ଶୁଣିପାରେ ତମ ସେ ଚିଲ୍ଲେଇବା ଶବଦ ।

ହେତ୍.. ଛାଡ଼ମ , ଏତେ କଥା !

ନିଜଠୁ ନିଜେ ହାରିବାରେ କି ପାରଦର୍ଶିତା ?

ପାରୁଛ ଯଦି ମୋ ଠୁ ଥରେ ହାରିକିଦେଖ

ଜାଣିବ , ଜିତିବାଠୁଁ ହାରିବାରେ କେତେ ମଜା ।

ବଳବନ୍ତ ସାହୁ