હું કવિ હતો.

મારા જન્મ પહેલાથી હું કવિ હતો.

તિમિરમાં રહેતો.. ને રંગહીન કલ્પનો કરતો,

નિરક્ષર હતો.. ને લિપિહીન કવનો કરતો.

 

મારા જન્મ પછીયે હું કવિ જ થયો!

મારું કવિ હોવું..

એ કદાપિ તારા પર નિર્ભર ન્હોતું.

 

તારા આગમન પહેલા પણ હું કાવ્યો કરતો,

તારા ગમન પછી પણ હું કવિ જ વધ્યો..

અલબત્ત,

હું તારો ખુબ આભારી રહીશ;

કે,

એક અદ્ભુત રસ 'વિષાદ'ને

તેં મારા કાવ્યોમાં શામેલ કર્યો.

 

મારું યાદ આવવું તને.. હરગીઝ ફાયદેમંદ ન્હોતું;

પણ, તારું યાદ આવવું મને,

આજે પણ અનિવાર્ય એટલે રહ્યું છે

કે તે અપ્રેમ ભેંટ આપેલ

એ જથ્થાબંધ રસમાં

હું મારુ જે ફાલતું કાવ્ય ઝબોળું છું

એ સ-રસ બની જાય છે!