ମାଆଙ୍କ ପ୍ରେମ

ତିନୋଟି ପିଲା ଏକାଠି ବସି ମାଆର ପ୍ରେମ ଏବଂ ତାଙ୍କ ମାଆଙ୍କୁ କିଏ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଉଥିଲେ ସେ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରୁଥିଲେ। ପିଲାମାନଙ୍କର ଆଲୋଚନା ଶୁଣିବା ଯୋଗ୍ୟ ଥିଲା ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ମାଆ'ଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ସେମାନଙ୍କ କଥାରେ ପ୍ରତିଫଳିତ ହେଉଥିଲା।

ପ୍ରଥମ ପିଲାଟି କହିଲା, ଯେତେବେଳେ ମୋ ମାଆ ମୋତେ ମାରୁଥାଏ, ମୁଁ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଆଖି ତଳକୁ କରି ଠିଆ ହୁଏ। ଏହା ମାଆର କ୍ରୋଧ କମ କରେ, ଏବଂ ମୁଁ ଜାଣେ ଯେ ମାଆ ମୋତେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଏ।

ଦ୍ୱିତୀୟ ପିଲା, ଯିଏ ପ୍ରଥମ ପିଲା ଅପେକ୍ଷା ନିଜ ମାଆକୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଏ ବୋଲି ଦାବି କରିଥିଲା, ସେ କହିଲା, ଯେତେବେଳେ ମାଆ ମୋତେ ଗାଳି ଦିଏ କିମ୍ବା ମାଡ଼ ମାରେ, ମୁଁ ତା କ୍ରୋଧ ଦେଖି ହସିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରେ। ମୋତେ ହସୁଥିବା ଦେଖି ମାଆର ରାଗ ଥଣ୍ଡା ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ତା'ପରେ ସେ ହସିଦିଏ।

ତୃତୀୟ ପିଲାଟି , ଯିଏ ସବୁକିଛି ନୀରବରେ ଶୁଣୁଥିଲା, ଶେଷରେ କହିଲା, ମୁଁ ନୀରବ ରହେ ନାହିଁ କିମ୍ବା ହସେ ନାହିଁ। ଯେତେବେଳେ ମୋ ମାଆ ମୋତେ ଗାଳି ଦିଏ, ମୁଁ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ତା ପାଦ ଛୁଇଁଥାଏ। ଏହା ଦ୍ୱାରା ମୋ ମାଆର ରାଗ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସେ ମୋତେ ସ୍ନେହରେ ଗେଲ କରେ।

 ଏହିପରି, କେବଳ ମାଆର ପ୍ରେମ ରହିଥାଏ
ପିଲାମାନଙ୍କର ଏହି କଥାବାର୍ତ୍ତା ଶୁଣି ସେଠାରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଜଣେ ବୃଦ୍ଧ ସେମାନଙ୍କୁ ଡାକି ବୁଝାଇଲେ, ପିଲାମାନେ, ତୁମେ ସମସ୍ତେ ତୁମର ମାଆଙ୍କୁ ଏତେ ଭଲ ପାଇବା ବହୁତ ଭଲ କଥା। ମାଆ ହେଉଛନ୍ତି ଦୁନିଆର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଧନ। ଯେତେବେଳେ ମାଆ ତୁମକୁ ଗାଳି କରନ୍ତି ଏହା ତାଙ୍କର ଚିନ୍ତା ଏବଂ ଯତ୍ନର ପ୍ରତୀକ।

ପିଲାମାନେ ବୃଦ୍ଧଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, ତେବେ ଜେଜେ ବାପା ଆମ ମାଆର ପ୍ରେମକୁ ଜୀବିତ ରଖିବାର ସର୍ବୋତ୍ତମ ଉପାୟ କ'ଣ ?

ବୃଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତି ହସି କହିଲେ, ମାଆ'ଙ୍କୁ ଖୁସି ରଖିବାର ସର୍ବୋତ୍ତମ ଉପାୟ ହେଉଛି ତାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ କରିବା, ତାଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଏବଂ ଖୁସି ରଖିବା। ଯେତେବେଳେ ତୁମେ କୌଣସି ଭୁଲ କର, କ୍ଷମା ମାଗିବାରେ ବିଳମ୍ବ କର ନାହିଁ। ଏବଂ ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କଥା ହେଉଛି, ମାଆଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ରୋଧ ଏବଂ ପ୍ରେମ ପଛରେ, ତୁମ ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ଚିନ୍ତା ଏବଂ ସ୍ନେହ ରହିଛି। ଏହାକୁ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର।

ପିଲାମାନେ ଜେଜେବାପାଙ୍କ କଥାକୁ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ଶୁଣିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପରାମର୍ଶ ପାଳନ କରିବାକୁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଲେ।

ସେହି ଦିନ ପିଲାମାନେ ଶିଖିଲେ ଯେ ମାଆର ପ୍ରେମ ପ୍ରତ୍ୟେକ ରୂପରେ ଅମୂଲ୍ୟ, ତାହା କ୍ରୋଧର ରୂପରେ ହେଉ କିମ୍ବା ସ୍ନେହର ରୂପରେ। ମାଆର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶବ୍ଦରେ ମାଆର ପ୍ରେମ ଏବଂ ପିଲାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ଅଟଳ ସ୍ନେହ ଲୁଚି ରହିଛି।

 ଆମେ ଆମ ମାଆଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ କରିବା ଏବଂ ଭଲ ପାଇବା ଏବଂ ସର୍ବଦା ତାଙ୍କ ଖୁସିର ଯତ୍ନ ନେବା ଉଚିତ।