ସନ୍ଧ୍ଯା ଭ୍ରମଣ

ମଉଳିଲା ଖରା

ସନ୍ଧ୍ୟା ନଇଁ ଗଲା

ବାହାରିଲି ସନ୍ଧ୍ୟା ଭ୍ରମଣେ ,

ସାଥିଙ୍କ ମେଳରେ

ସାଗର କୂଳରେ

ନିରେଖିବି ସଂଧ୍ଯା ନୟନେ ।

ସିରି ସିରି ବହେ

ଶୀତଳ ପବନ

ସରସର ମନ ଶରୀର ,

ରହି ରହି ଶୁଭେ

ସାଗର ଗର୍ଜନ

ଛୁଇଁବାକୁ ମନ ଅଧିର ।

ତହୁଁ ବାହାରିଲି

ପ୍ରମୋଦ ଉଦ୍ଯାନେ

କରିବାକୁ ମନ ହାଲୁକା ,

ପ୍ରମୋଦ ପ୍ରମୋଦା

ପ୍ରୀତି ରଚୁ ଥିଲେ

ପ୍ରମୋଦରେ ଖେଳି ଖେଳିକା ।

ଚାହିଁ ଦେଲି ଯେବେ

ପାହାଡ଼ ଶିଖର

ବିଜୁଳି ଆଲୁଅ ଝଲସେ,

ଭ୍ରମ ସୃଷ୍ଟି କରେ

ସଜ ତାରା ଫୁଲ

ଫୁଟିଛି ନୂତନ ଆକାଶେ ।

ମନ ହରି ନିଏ

ବିପଣି ମେଳାରେ

ମନୋହର ଚିଜ ଦେଖିକି,

ମନ ରହି ଯାଏ

ମାନସୀ ପାଖରେ

ପ୍ରୀତି ମାନସାଙ୍କ କଷିକି ।