ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ବର୍ଷା ର ଟିପ ଟିପ ପାଣି ବୁନ୍ଦା ସବୁ

ଲୁହ ଟୋପା ହେଇ ବୋହି ଯାଉଛି ।

ଘଞ୍ଚ କଳା ବାଦଲ ସବୁ ଢାଙ୍କି ଦେଉଛନ୍ତି

ମନର ଅଧା ମଲା ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁକୁ ।

କିଏ ଜାଣେ ସେ ବାଦଲ ହଟିଲେ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଉ ଦେଖା ଯିବ କି ନାହିଁ ।

ଯାହାର ଆଲୁଅରେ ଉଡିଯିବ ମନ ପକ୍ଷୀ

ଖୋଜି ବୁଲିବ ସେ ପରୀ ରାଇଜର ପରୀ କନିଆଁ କୁ ।

କହିଥିଲା ଯିଏ ସାଥି ହେବ ତାର ଯୁଗ ଯୁଗର

ତୋଳିଥିଲା କେତେ କେତେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗୀନ ସ୍ୱପ୍ନର ।

ଆଜି ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି ସେ ସ୍ୱପ୍ନର ମିନାର

ଆଖି ଲୁହରେ ଲିଭି ଯାଇଛି ସେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ।

ବର୍ଷାରେ ଲୁହ ମିଶି ସବୁ କେମିତି ଝାପସା ଦିଶୁଛି

ଆଖି ମଳି ମଳି ଦେଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି ।

କିଏ ଜଣେ ଦୂରକୁ ଦୂରକୁ ଚାଲି ଯାଉଛି

ଯାଉ ଯାଉ ହସି ହସି କହି ଯାଉଛି ।

ଅନେଇ ବସି ଥା'ରେ ମନ ପକ୍ଷୀ

ଫେରିବ ତୋର ସେ ଭ୍ରମ ରାଇଜର ପରୀ ।

ଭଙ୍ଗା ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁକୁ ତୁ ପୁଣି ଯୋଡ଼ିବୁ

ମିଛ ମରିଚିକାରୁ ତୁ ପାଣି ପିଇବୁ ।

ସେଦିନ ବୁଝିବୁ ତୁ ତୋ ସ୍ୱପ୍ନର ମୂଲ

ସେଦିନ ପାଇବୁ ତୁ ତୋ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ର ଫଳ ।