ପରୀ କାହାଣୀ.

ପିତୃ ମାତୃହୀନା ମାନିନୀ ଝିଅଟି ଥିଲା 

   କକା, ଖୁଡି ପାଶେ  

ଦିନ କାଟୁଥାଏ ସବୁକାମ କରେ

   ରହେ ଦୁଃଖ ଅବଶୋଷେ l

କାହାକୁ କହିବ ଦାରୁଣ ବେଦନା

   ଶୁଣିବା ଲୋକ ତ ନାହିଁ

କାନ୍ଦି, କାନ୍ଦି ଯଦି ରାତି ପାହେ ଲୁହ 

   ପୋଛିବାକୁ କେହି ନାହିଁ l

କକା, ଖୁଡି ଙ୍କର ଏକ ଝିଅ ଥିଲା

   କାମିନୀ ଅଟେ ତା ନାମ

ଦିନରାତି ବସି ଖାଇ ପିଇ କରି

   କରଇ ଭାରି ଆରାମ l

ମାନିନୀ ଟି ଥିଲା ବହୁତ ସୁନ୍ଦରୀ

  କାମ କରି ବେଳ ଯାଏ

ନିଜ କଥା ଚିନ୍ତା କରି କରି ସିଏ

   ମନ ଦୁଃଖ କରିରହେ l

ଦିନେ ସେ ବାସନ ମାଜୁଥିଲା ବେଳେ

    କାଚ ଗ୍ଲାସ ଭାଙ୍ଗିଗଲା

ତାହା ଦେଖି ତାର ଖୁଡି ରାଗିଯାଇ

    ବହୁତ ତାକୁ ମାରିଲା l

ମାଡ଼ ଖାଇ ସିଏ ଘରୁ ଚାଲିଆସି

   ନଦୀକୂଳେ ପହଞ୍ଚିଲା 

ପାଣିରେ ବୁଡି ସେ ଜୀବନ ହାରିବା

   ପାଇଁ ଚାଲି ଯାଉଥିଲା l

ଜଳପରୀ ଟିଏ ପାଣିର ଭିତରୁ

   ଛାଣି ଆଣିଲେ ତାହାକୁ

ସବୁକଥା ସିଏ କାନ୍ଦି, କାନ୍ଦି କରି

   କହିଲା ଜଳ ପରୀକୁ l

ଜଳ ପରୀ ତାକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇଣ

      ଦେଲା ଗୋଟିଏ ପଥର 

କହିଲା ଯାହା ତୁ ମାଗିବୁ ଏହାକୁ 

    ଅଛି ତୋର ଦରକାର l

ଯଦି କିଛି ତୋତେ ବିପଦ ପଡିବ 

   ଏହାକୁ ରଖି ହାତରେ

ମନେ ମନେ ମୋତେ ସ୍ମରଣ କରିବୁ 

   ଆସିବି ମୁଁ ତୋ ପାଶରେ l

ମଜା କରି କେବେ ଡାକିବୁନି ମୋତେ

   ଏ କଥା ରଖିଥା ମନେ

ପଥର କୁ ନେଇ ମାନିନୀ ସେଠାରେ

   ରଖିଲା ଅତି ଯତନେ l

ନିଜ ପାଇଁ ତାର ଯାହା ଦରକାର

   ସବୁକିଛି ମାଗିନେଲା

ଘର ଦ୍ୱାର ଗାଡି, କରି ସେହିଠାରେ

   ଆନନ୍ଦରେ ଚଳୁଥିଲା l

ଦିନେ ସେ ରାଜ୍ୟର ରାଜା ପୁଅ ଆସି

    ଦେଖିଦେଲା ମାନିନୀକୁ

ଖବର ବୁଝି ସେ ବାହା ହୋଇ ତାକୁ

   ନେଲା ରାଜ ଉଆସକୁ l

ଜଳପରୀ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦେ ରହିଲା

   ଅନାଥ ମାନିନୀ ତହିଁ

ଏହାଦେଖି କକା, ଖୁଡି ଦୁଇଜଣ

   ଖୁସିରେ ଆସିଲେ ଧାଇଁ l

କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ନିଜ କଲା କର୍ମ ପାଇଁ

   ଅନୁତାପ କଲେ ବସି

ଯାହାପାଇଁ ଏତେ କପଟ କରିଲେ

   ସେ ଏବେ ବହୁତ ଖୁସି l

ଧନ୍ୟ ଜଳପରୀ ତୋ କରୁଣା ପାଇ

  ମାନିନୀ ହୋଇଲା ରାଣୀ

ଏଇଠି ସରିଲା କପୋଳ କଳ୍ପିତ

    ଜଳ ପରୀର କାହାଣୀ l