ଗୋଟିଏ ନିଃସଙ୍ଗ ଶାୟାହ୍ନ

ଅଟ୍ଟାଳିକା ଖୁବ୍ ବଡ଼

କିନ୍ତୁ କବାଟ ବହୁତ ଛୋଟ ।

ଖରା-ବର୍ଷା-ଶୀତ ସାଙ୍ଗରେ

ଦଲକାଏ ପବନକୁ ବି ମନା

ପଶିବାକୁ ତା' ଭିତରକୁ ।

ଯେଉଁଠି ବସବାସ କରୁଥିଲେ

କିଛି ଅପରିଚିତ ପ୍ରାଣୀ

ଟ୍ରେନ୍ ଭିତରେ

ଅଚିହ୍ନା ଅଜଣା ଯାତ୍ରୀମାନେ ଯେପରି ।

ବାଡେଇଲା ସେ ବହୁବାର

ଯିଏ ହୋଇ ସାରିଥିଲା ନାଲିନଡ଼ା

ଅସହନ୍ତି ଭୋକରେ ଶୋଷରେ

ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ବୁଲ୍ଡୋଜର୍ ଚାପରେ ।

ଆଭାସ ମିଳିଲା କିଛି ବେଳ ପରେ

ହନି ସିଂ ର ଯୌବନ ଜଣାଣ ତାଳରେ

ଝୁମିବାରେ ମସଗୁଲ

ଭିତରର ଜନ୍ତୁ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ

ରମ୍ ହ୍ବିଷ୍କି‌‌ର ମହନୀରେ

ଆପଣା ବିଳୁପ୍ତ ଳାଙ୍ଗୁଡ଼ର ସନ୍ଧାନରେ ।

ଯେବେ ସେ ଜୋର ଜୋର କବାଟ ବାଡ଼େଇଲା

ଧଡ଼ାସ କି'ନା କବାଟ ଖୋଲିଲା

ସେ ଖାଲି ମଟ ମଟ ଅନେଇ ରହିଲା

ତଟସ୍ତ ହୋଇ ।

ଯେଉଁ ବନ୍ଦ କବାଟ ଖୋଲିଥିଲା

ତାହା ପୁଣି ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା

ଜଣକୁ, ତା'ର କ୍ରୁରତାରେ ଭାଙ୍ଗି ରୁଜି ଚୁରମାର କରି

ତା'ର ପ୍ରତ୍ୟାଶା ସମୂହର ଅବସାନ କରି ।

ଆଉ ପ୍ରଭାତରୁ କିଛି ଗୋଟେ ଖୋଜୁଥିବା-

ଶାୟାହ୍ନଟା ହୋଇଗଲା ନିଃସଙ୍ଗ

ପୁରାପୁରି ନିଃସଙ୍ଗ ।

ରାଜେଶ ପୂଜାରୀ

କୁଶମେଲ,ଝାରସୁଗୁଡ଼ା