ଢ଼ିଙ୍କି

ଲମ୍ବା ଦେହ ତାର ସଳଖ ପରିକା

ପଡିଥାଏ ଶୋଇରହି,

ତା'ଦାନ୍ତ ତୁମ୍ବିରେ ଭରିଦେଲେ ଧାନ

କୁଟି ଚାଉଳ ହୁଅଇ |

ଗୋଡ଼ରେ ମାଡି ତା ପାଦୁକ ଅଙ୍ଗକୁ

ଛାଡିଦେଲେ ଜୋର କରି,

କାଚି ହେଇଯାଏ ଅଗ୍ରଭାଗ ତାର

କାମ ତା ମେସିନି ପରି |

ତଳ ନୁଇଁଗଲେ ଉପର ଉଠଇ

ଉପର ନୁଇଁଲେ ତଳ,

ଘେଟେଚେ ଘେଁ ସେ ଶବଦ କରଇ

ଧାନ କୁଟିବାର ବେଳ |

ଧାନରୁ ପୁଲ ତା ଅଲଗା ହୁଅଇ

ଚାଉଳରୁ ହୁଏ କୁଣ୍ଡା,

ନଭାଙ୍ଗେ ଚାଉଳ ଗୋଟିଏ ଧାନର

ଭାତ କରି ହୁଏ ଗୁଣ୍ଡା |

ଘର ପିଣ୍ଡାରେ ତା ଯାଗାଟି ସୁନ୍ଦର

ଶୋଇଥାଏ ଅହରହ,

ମାଡିଦେଲେ ଗୋଡ଼େ ଉଠିବସେ ସିଏ

ଚଞ୍ଚଳ ହୁଏ ତା ଦିହ |

ନାଆଁ ଟି ତାହାର ଢ଼ିଙ୍କି ବୋଲି ଜାଣ

ଚାଉଳ ପେସା ଯନ୍ତର,

ଏବେ ସିନା ହେଲା ମେସିନି ହଲର

ସିଏ ପୁରାତନ ଚିତ୍ର |

ହଜି ଗଲାଣି ସେ ଆଧୁନିକ ଯୁଗୁ

ନାହିଁ ତା ଆଉ ଚାହିଦା,

ଏବେକାର ଯେଉଁ ଧାନ ପେସା ଯନ୍ତ୍ର 

କରୁଅଛି ତାକୁ ବିଦା |

ମନେ ପଡେ ସେଇ ପିଲାଦିନ କଥା

ଖେଳେ ଯେଉଁ ଢ଼ିଙ୍କିଶାଳେ,

ଉଠେ ନାହିଁ ଜମା ମୁଁହ ତା ତୁମ୍ବିରୁ 

ଡେଇଁ ଯେତେ ନାଚୁଥିଲେ |

ଲୁଚିଯାଏ ସବୁ ପୁରାତନ ଯନ୍ତ୍ର 

ସଭ୍ୟ ଆଉ ପରମ୍ପରା,

ଆଧୁନିକ ଆସି ହେଲା ଅତ୍ୟାଧୁନିକ

(ଆଉ )ନାହିଁ ତା ସରାଗ ପରା |