ବିଶ୍ଳେଷଣ

ଐକାନ୍ତିକ ଇଛା

ଫେରିବାକୁ ପୁଣି ଥରେ

ସେଇ ଅନ୍ଧାରି ମୂଲକେ,

ଯେଉଁଠୁ ଆସିଥିଲି

ଦିନେ ଏକା ଏକା

ଏନ୍ତୁଡ଼ି ଆଲୋକେ ।

କୁଆଁକୁଆଁ ଡାକରେ

ସତ୍ୟର ସନ୍ଧାନେ

ଆସିଥିଲି ଧାଇଁ ।

ଦଶ ମାସ ଦଶ ଦିନ

ଥିଲି ରହି ଶାନ୍ତ ସନ୍ତୋଷ ରେ

ଖେଲୁ ଥିଲି ନାଚୁ ଥିଲି

ମହା ଆନନ୍ଦରେ 

ଇଛା ହୁଏ ପୁଣି ଥରେ

ଫେରିବାକୁ ସେ ଅନ୍ଧାରେ ।

ସେଠି ନଥିଲା ମିଛ, ନଥିଲା ପାପ

ନଥିଲା ରାଗ, ନଥିଲା ତାପ

ନଥିଲା ବି ଯମ କଲବଲ,

ସେ ଅନ୍ଧାର ଏ ଆଲୋକଠୁ

ଢେର ଭଲ, ଢେର ଭଲ ।

ହେ ! ମାତା ଉନ୍ମୁକ୍ତ କର ଜରାୟୁ

ସତୀ ସୀତା ପରି ଫେରି ଯିବି

ତୁମରି ଗର୍ଭକୁ

ସେ ଅନ୍ଧାରି ଗୃହକୁ ।