ବା.... ଆ

ବା.... ଆ, ବା..... ଆ, ବା..... ଆ

ବାସ୍ ସ୍ତବ୍ଦତା ପଡିଯାଏ ଏହି ଶବ୍ଦରେ ।।

କିଛି ମୂହୁର୍ତ୍ତର ସ୍ତବ୍ଦତା ପରେ ପୁଣି ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ

ପ୍ରତି ଉତ୍ତରରେ ମିଳେ ନିରାଶା ।।

ମାଆକୁ ଦେଖିଲେ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ

ବାପାଙ୍କୁ ପାଇଲେ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ ।।

ଭାଇ ସଙ୍ଗେ ଖେଳିବାକୁ ହେଲେ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ

ଭଉଣୀର ରାକ୍ଷୀ ପିନ୍ଧିବାକୁ ହେଲେ ବା..ଆ, ବା..ଆ, ବା..ଆ ।।

ଭୋକ ଲାଗିଲେ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ

ନିଦ ଲାଗିଲେ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ ।।

ବିପଦ ବେଳକୁ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ

ମନ ଖୁସି ଥିଲେ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ ।।

ଶୋଇଥାଇ ସପନ ଦେଖିଲେ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ

କିଛି ପଚାରିଲେ ଉତ୍ତର ମିଳଇ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ ।।

ବା.. ଆ, ବା.. ଆ ର ଫଣ୍ଡା କୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ

ଲୋଡା ନ ପଡଇ କୌଣସି ଅଭିଧାନ ବହି ।।

ପାଟି ଥାଇ ମୁହିଁ କହି ନ ପାରିଲି

ବା.. ଆ, ବା.. ଆ ବୋଲି ରଡି ଛାଡିଲି ।।

ଜୀବ ଥିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ ହିଁ ସାଥି

ଏଇ କଥାକୁ ବଡ ଡାକ୍ତର କୁହନ୍ତି ।।

ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୋ ତରଫରୁ ବା.. ଆ, ବା.. ଆ, ବା.. ଆ

କ୍ଷମା କରିଦେବ ମୋତେ ବା... ଆ ।।