ଆଜି ମୁଁ ଅଲୋଡା

ଯୁବାବସ୍ଥାରେ ପିଲାଦିନ ଖୋଜେ

ବୃଦ୍ଧ କାଳେ ଯଉବନ

ଜୀବନର ଆଜି ଆସନ୍ନ ଅପରାହ୍ନେ

ମୁଁ ଖୋଜୁଅଛି ଗୋଟେ ଶାନ୍ତିର ସ୍ଥାନ।

ବୟସ ମୋର ଯେତେ ସରଗ ଛୁଉଁଛି

ସପନ ମୋର ସେତେ ଭାଂଗି ଚୁରମାର ହେଉଛି ।

ଧନଦଉଲତ ଲୋଭଦେଇ

ଯାହାକୁ ବାନ୍ଧି ରଖିଥିଲି

ଆଜି ମୋ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକୁଳି

ନିଜର ଏକ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ବସା ସେ 

ତିଆରି କରୁଛି ।

ଯେଉଁଠି ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଜାଗା

ସେ ରଖିଛି

ଖାଲି ବାଦ୍ ପଡ଼ିଯାଇଛି ମୁଁ

କାହିଁକି ନା ଆଜି ମୁଁ ଅଲୋଡା ।

ଏକାକରି ସେ ଯେ ଗଲାମୋତେ ଚାଲି

ନିଜ ଆପଣାର ଲୋକ ସାଥେ

ଭୁଲିଗଲା ସେ ଯେ ମୁଁ ବି

କେବେ ତାର ଆପଣାର ଥିଲି

ତେଣୁ କରି ବୋଧେ 

ଦିନେ ସେ ବାପା ଡାକୁଥିଲା ମୋତେ

ହେଲେ ଆଜି ମୁଁ ଅଲୋଡା ।