STORYMIRROR
जन्म
जन्म
जन्म
जन्म
लाट हिंडोळत येई,
येई गाज संगे तिच्या,
मज सांगे मीच आता,
गुजगोष्टी मनीच्या,
लाट समीप येतसे,
मी अबोल मात्र होई,
स्पर्शूनी क्षणात मला,
ती विरून लगेच जाई,
मज कळले न कधीही,
विरून पुन्हा नव्याने,
ती जन्म घेई,
की मी मोकळं मनाने..
More marathi poem from Pratik Dhawalikar
Download StoryMirror App