झोका

माझा झोका तुझा झोका 

झोका झोकाच राहिला 

उंच उंच नेवून गगनी 

भूईवर आला 

भूईवर नाही जागा 

झोका अधांतरी गेला 

मना- मनात आमच्या 

येर-झारत राहिला 

झोका मनाच्या झरीत

आभाळाच्या आर-पार 

संसारात त्याची तऱ्हा 

अनोख्या वाऱ्यागत 

झोका दिमाखात भारी 

त्याची आकाशात भरारी 

थांबवू त्याला कसा 

मनाला आली उभारी 

झोक्या झोक्या थांब आता 

जीव माझा गलबलला 

माझ्या धरतीच्या स्पर्शासाठी 

जीव आता असुसला