ધુળેટી

આજે બધા ખૂબ આનંદમાં હતા. ધુળેટી રજાનો દિવસ અને આશાને છોકરાવાળા જોવા આવવાના હતા.  આશા આજે ખૂબ ખુશ હતી. જાણે સાત રંગોમાં ને, સાત સૂરોમાં રંગાઈ ગઈ હતી. આશાની સાથે કોલેજમાં અભ્યાસ કરતો, અમર તેનેે જોવા આવવાનો હતો. ઘરમાં રોનક,ને આનંદથી ભરેલી ચહલ-પહલ હતી. એટલામાં ડોરબેલ વાગી. .

બધાનું ધ્યાન બારણાં પાસે પહોંચ્યું. હજી તો,મનોજ ઊભો થાય એ પહેલા. . . . આશા વીજળી વેગે દોડીને બારણાં સુધી પહોંચી ગઈ. બારણું ખોલીને, કશુંં જ બોલ્યા વગર,નજર નીચી કરીનેે, ધીમા પગલે મોં, મલકાતી,. . . મલકાતી પોતાના રૂમમાં જતી રહી. આ દ્રશ્ય જોઈ ભાઈ મનોજ ખડખડાટ હસી પડ્યો. ને બોલ્યો,વાહ રે બેના, !! તારો કંઈ જવાબ નહીં. . . ઓ હો !! અમર અને તેના મમ્મી-પપ્પાનું સ્વાગત કરતા મનોજ કહે, : અમર કેમ મોડું થયું. વહેલી સવારથી તમારી રાહ જોવાય છે. હસીને જવાબ આપતાં જાણે એનું દિલ બાગ-બાગ થઈ રહ્યું હતું. એમાં એવું છે ને,કે મને ધુળેટી બહુ ગમે. હું રંગો લેવા ગયો હતો. અંદરથી અવાજ આવ્યો. : "ચાલો,ચા નાસ્તો તૈયાર છે. તમે મહેમાનનું સ્વાગત કરો" મનોજે તેની પત્ની સામું જોઈ માથુંં ધુણાવી હા કહી. અમર અને તેના મમ્મી-પપ્પા ને તે હોલ માં લઈ ગયો. "આવો,આવો, બેસો,બેસો, "એમ બોલીને મંજુલા એ સોફા તરફ ઈશારો કર્યો. મહેમાન બધા વ્યવસ્થિત ગોઠવાઈ ગયા. "મંજુલા ભાભી,! ઓ મંજુલા ભાભી,! આશા ક્યાં છે ? અમે રાહ જોઈએ છીએ ક્યારનાં, રંગોળીથી પિચકારી ભરીને અમારી ટોળી તૈયાર છે.

આશા કેમ હજુ બહાર આવતી નથી ? આશાની બેનપણીને હરખથી વાત કહેતા,કહ્યું આશાના ભાભીએ "અરે ગાડી, ! ઘરે મહેમાનો આવ્યા છે. જોતી નથી. પેલો જુવાન છોકરો દેખાય છેેે ને તને,. . હવેે તો,એ જ આશાબેનને રંગશે. અને આશાબેન જીવનભર તેના જીવન સાથી સાથે પ્રેમ રંગમાં રંગાયેલા રહેશે. " ઓહ,ભાભી એવું છે. આશ્ચર્યથી હેતલ બોલી. અંદર રહેલી આશા પોતાની બહેનપણી અને ભાભીનો વાર્તાલાપ સાંભળે છે. પણ રોજની જેમ દોડીનેે બહાર આવતી નથી. આજે આશાને લાગ્યું. તે એક સ્ત્રી છેે. દર ધુળેટીમાં ખૂબ જમકર આશા રંગોથી રમતી હતી.

આજે,આજ રંગો એને વગર રંગે,. . . . મંજુલા ભાભીનો હેતલ સાથેનો સંવાદ રંગી રહ્યો હતો.

શબ્દ પણ, માણસને આનંદ, ઉલ્લાસનાં રંગોથી રંગી શકે છે. "રંગ"શરીરના અંગેઅંગ રંગ છેે, જ્યારે, શબ્દ મન અને શરીર ને સાંગોપાંગ રંગે છે. "