શબ્દ

દરિયો દે કાં દરિયાકાંઠો
શું કરવાની કોરી આંખો!

શબ્દ ફૂંક છે શબ્દ ધૂમાડો
શબ્દ ચલમ છે શબ્દ જ ગાંજો

હું એવું પંખી છું જેને
આભ મળ્યું પણ મળી ન પાંખો

કેમ નિરખવો કહે તને, તું
ઝબકારો છે એ પણ ઝાંખો

જાત સમૂળગી ફાટી ગઇ છે
સાંધો પહેલા જાતને સાંધો

ચશ્મા સાથે આંખોની પણ
હે પંડિતજી! કિંમત આંકો

પછડાઈ વેરાઈ જાશે
ભીંતો સામે પાડ ન ઘાંટો