અજન્મા કવિતાની પીડા

કાં મને ના રોજ કવિતા પ્રસવે?
અંદર અંદર કવિતા જેવું,
જીણુંજીણું ફરકે,
ઊન્ડેઊન્ડે એવું સ્પંદન
ભીનુંભીનું અડકે,
વણકથી પીડા વેણુની;
મને રુંવેરુંવે પજવે,
તોય મને ના રોજ કવિતા પ્રસવે.

કાં તો મારૂ મન છે બંજર;
એકેય ફણગો ન ફૂટે,
છો વાંઝણનાર સમી આંગળને;
લોહીની ટશરો છૂટે,
કલ્પન મારાં ખાલી ખોખાં;
મારા કવિપણાને લજવે,
એમ મને ના રોજ કવિતા પ્રસવે.