વહાલી માને અર્પણ
વહાલી માને અર્પણ
1 min
6.7K
મા, તને છોડીને ગઈ’તી પિયુજીને મળવા,
મિલનની એ પળ ગઈ, યુગોમાં ઢળવા;
રાત્રીનાં એકાંતમાં, દિલના અજવાળે,
તું, સૂની આંખે બેઠી હશે, લાગણીને સરવાળે
મોરલાનાં પગરવે, ને કોકિલાનાં કલરવે,
પવનની લહેરોમાં, મારી સ્મૃતિ સહેલાવે;
તારા હ્રદયના ઉંડાણમાં સ્પર્શીને જોયું છે,
વર્ષો પહેલા તેં ખોયું, તે આજે મેં ખોયું છે;
તું ધૈર્યની દેવી, પ્રતિક્ષાની મૂરત છે,
મારી સાલસ સહેલી, દર્શક, પ્રેરણા છે;
માની હું દીકરી અને દીકરીની મા છું,
તારા વિરહનાં સ્પંદનની એકલી ગવાહ છું;
દીકરીની વિદાય, એ માનુ સુખદ સપનું છે
વિયોગની પળોથી આજ, ઝૂરવું અઘરું છે
દુનિયાની દ્રષ્ટિએ એ કુદરતનો ક્રમ છે,
પણ માની સૃષ્ટિમાં, એ લાગણીનો બંધ છે;
બંધ ના તૂટે, બંધનો ના છૂટે ,
સંધ્યા નિશા ઉષા, જેમ અડકેને સરકે
જીવનનો આ ક્રમ કોણે ઘડ્યો છે?
પ્રકૃતિ, પરંપરા કે ધર્મને વર્યો છે?
મમતામયી આંખોમાં અનેક પ્રશ્નો છે,
ચેતના સભર ઉકેલ, તમને જડ્યો છે?