કેવી અજબ કહાની
કેવી અજબ કહાની
1 min
14.3K
કેવી અજબ કહાની રોજ કહેવાતી.
પ્રણય કેરી વાતો જ અહીં છલકાતી.
ડુબાડે ફૂલડાંઓને, પથ્થરને એ તારે,
એવી સરિતાની વાતો અહીં ગવાતી.
દુઃખમાં રોતા નયન, સુખમાં હસતાં ઓષ્ટ,
એવી દલડાંની કહાણી રોજ સંભળાતી.
કેડી પર કંટકો, વાણીનાં વાગે શર,
એવા શબ્દોની માયા અહીં જોવાતી.
વરસતાં નીરમાં ભીંજાતા તન, છતાં મન કોરા.
એવી લાગણીઓ સદા અહીં પ્રસરતી.
રાત નાની ને વેશ ઝાઝા, આપણાં,
મળી જિંદગી છતાં, મૃત્યુ જેમ રોજ જીવાતી.