ସ୍ମୃତି ର ଅପେକ୍ଷା

ଅପେକ୍ଷାର ଦୂରତାକୁ ମାପି ମାପି

ଯେବେ ମୁଁ ଫୁଲେଇ ପ୍ରଜାପତି ସହ ଭେଟ ହେଲି,

ଭାବିନେଲି ନିଜେ ମଧ୍ୟ ତା'ର ଡେଣା କୁ ଧରି

ବହୁ ଦୂରକୁ ଉଡିଯିବି।

କିନ୍ତୁ ସେ ପ୍ରଜାପତି ର ଡେଣାରେ

ନା ନିଜକୁ ଉଡାଇପାରିଲି,

ନା ବହୁ ଦୂରକୁ ଯିବାର ଆଶାକୁ

ସେଇଠି ମାରିପାରିଲି।

ମୁଁ କେବଳ ଅପେକ୍ଷାର ଦୂରତାକୁ ମାପିଚାଲିଲି

ପୁଣି ଏକ ଦୂରତା ର ଅପେକ୍ଷାରେ ରହି।

ନୀରବତା ର କାହାଣୀ ଶୁଣି ଶୁଣି

ଯେବେ ମୁଁ ମଳୟ ପବନ ସହ ଭେଟହେଲି,

ଭାବିନେଲେ ତା'ର ମୃଦୁ ପବନ ରେ

ନିଜକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଝୁମେଇଦେବି।

କିନ୍ତୁ ମଳୟ ର ସେ ଝୁମା ପବନରେ

ନା ନିଜକୁ ଝୁମେଇପାରିଲି,

ନା ସେ ମୃଦୁ ମଳୟ ରେ

ନିଜକୁ ହଜେଇପାରିଲି।

ମୁଁ କେବଳ ସେଇ ନୀରବତାର କାହାଣୀକୁ ଶୁଣିଚାଲିଲି

ପୁଣି ଏକ ନୀରବତା ର ଅପେକ୍ଷା ରହି।

ସ୍ମୃତି ର ଛବିକୁ ଆଙ୍କୁ ଆଙ୍କୁ

ଯେବେ ରତୁରାଜ ବସନ୍ତ ସହ ଭେଟହେଲି,

ଭାବିନେଲି ତା'ର ନୂତନ ରଙ୍ଗ କୁ ନେଇ

ନିଜର ସ୍ମୃତି କୁ ଆହୁରି ରଙ୍ଗୀନ କରିବି।

କିନ୍ତୁ ବସନ୍ତ ର ସେ ରଙ୍ଗ ରେ 

ନା ନିଜକୁ ରଙ୍ଗୀନ କରିପାରିଲି

ନା ତା'ର ନବ ବୈଭବ ରେ

ନିଜ ଛବିକୁ ସଜେଇ ପାରିଲି।

ମୁଁ କେବଳ ସେଇ ସ୍ମୃତି ର ଛବି କୁ ଆଙ୍କି ଚାଲିଲି,

ପୁଣି ଏକ ସ୍ମୃତି ର ଅପେକ୍ଷା ରହି।।