ଓଁ ସାଇରାମ୍

ହେ ଈଶ୍ବର

ଆଖିରୁ ଝରେଇ ଲୁହର ଧାର

କାନ୍ଦି ନାହିଁ କେବେ ମଥାକୁ ବାଡେଇ

ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ଦୁଆରେ ତୋର

ବଖାଣିନି କେବେ ହୃଦୟ ବେଦନା

ଦେଖେଇନି ଫଟାକପାଳ ମୋର

ସେ ପାଇଁ କି କିଆଁ କର ଏତେ ସରି

ନ ବୁଝ କ୍ଷତାକ୍ତ ଅନ୍ତର ଠାର

ଭକତି ଚିତ୍ତରେ କରଇ ମିନତୀ

ଭଲଭାବେ ବିଭୁ କର ବିଚାର ।।