ନିତ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠ

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଆହା ଅଟେ ସେହି ଘର ।

ଯହିଁଥାଏ ସ୍ମେହଁ ସ୍ରଧା ଭକ୍ତି ନିରନ୍ତର ।।

ଗୁରୁଜନେ ଭକ୍ତି ପୁଣି ଲଘୁ ଜନେ ସ୍ନେହ ।

ସବୁ ଜନ ସମାନ ଭାବଇ ଯା ହୃଦୟ ।।

କଲହ ବାଦ ବିବାଦେ ନଥାଇ ଯା ମନ ।

ସବୁ ଜନେ ଭାବୁଥାନ୍ତି ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ବଜନ ।।

ଜିବଠାରେ ଦୟା ଭାବ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଭକ୍ତି ।

ଯହିଁ ରହିଥାଏ ନିତି ଲଖମି ନାରାୟଣ ବିରାଜନ୍ତି ।।

ପର ଦୁଖ ସୁଖରେ ସମଭାଗି ହୋଇ ।

ପରର ଦୁଃଖ କଷ୍ଟକୁ ନିଜର ଭାବଇ ।।

ତାରଠାରେ ଜଗନ୍ନାଥ ହୁଅନ୍ତି ପ୍ରସନ୍ନ ।

ଅନ୍ତକାଳେ ବୈକୁଣ୍ଠରେ ଦିଅନ୍ତି ଆସନ ।।

ସରବଧର୍ମ ସରବ କରମ ସରବମୟ ଜଗନ୍ନାଥ ।

ଯେ ନିତ୍ୟ ମନରେ ଭାବି କରିଥାନ୍ତି କରମ ।।

ତାଙ୍କଠାରେ ଲଖମି ମାତା ହୁଅନ୍ତି ସଦୟ ।

ଅଣ୍ଣଁ ଦ୍ରବ୍ଯରେ ସେ କେବେ ନପଡେ ଅଭାବ ।।

ଅଖ୍ୟମ ଭିକାରି ବୄଧ୍ୟ ସିଶୁଠାରେ ଦୟା ଭାବ ।

ଦ୍ରୃଜନ ଦେଖିଲେ ସ୍ଥାନ ପରିତ୍ୟାଗ ଯେ କରିବ ।।

ଦୟା କ୍ଷମା ସହିଷ୍ଟୁତା ଅଟେ ବିଷ୍ଣୁ ଭାବ ।

ଭାବ ଭକ୍ତିରେ ଭଜିଲେ ଜଗନ୍ନାଥକୁ ପାଇବ ।।