ମୋ କାବ୍ୟ ନାୟିକା

ମଧୁ ମାଳତୀ 

ହୃଦୟର ଲଫପାରେ 

ସାଇତିଛି ତୁମକୁ I

ତମେ ହସକୁରି ମୁହଁଟିଏ 

ହସିଲେ ଝରିପଡ଼େ ମୁକ୍ତା 

କାନ୍ଦିଲେ ଲୁଣିପାଣି ପି ଯାଏ ଓଠ I

ଖୋଜିଲା ଭିତରେ ହଜିଗଲେ 

ଲକ୍ଷ୍ୟଚ୍ୟୁତ ହୁଅ 

ସ୍ୱପ୍ନର ମାଟି ଘରେ 

ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ପାଉଁଜି 

ଅଳତାର ଦାଗ I

କେତେ ପ୍ରତିଶୃତି 

ଆଞ୍ଜୁଳା ଭର୍ତ୍ତି ସ୍ନେହ 

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସାତରାଙ୍ଗ 

ମଧୁର ଆଳାପ 

କେତେ କଣ୍ଟକବାଲା I

ଶୀତୁଆ ସକାଳ 

ଭାବୁଛି ପଚାରିବି 

ପଚାରି ପାରୁନି 

ଅକୁହା ପ୍ରଶ୍ନଟିଏ 

ତୁମେ ମୋ "କାବ୍ୟ ନାୟିକା" ?