ଲୁହ

ସେ ଖୁବ୍ ସ୍ଵାର୍ଥପର 

ସେ ନିର୍ବୋଧ ଅଭିମାନିନୀୀ

ଲକ୍ଷ୍ୟ ନଥିବା ଅଜଣା ତଟୀନୀ

ଅମାନିଆ ପରିିିି ବହୁଥାଏ

ବହି ବହି ଶୁୁଖିଯାଏ ।

ଦିଶେ ତାର କୋମଳ ଫୁଲ ରେ

ଯାହା ପାାଇଁଁ ଜନ୍ମ ତାର ମୁକ୍ତପରି ତନୁ

ନ ଦେଖି ତାକୁ ସେେ ଝୁରି ଶୁଖିଯାଏ

କିନ୍ତୁ ପୁଣି ଜନ୍ମ ନେଇ ବହିଯାଏ ।

କାହା ପାଇଁସେ ପୁୁୁୁଣି ନିଷ୍କପଟ ଶିଶୁ

ବୃଥା ଅଳି କରି ଝରାଏ ସେ ଲହୁ

କାରଣ ସେେ ସ୍ବାର୍ଥପର 

ଅଜଥା ଅବାଞ୍ଛିତ ଭାବେ

ଅଜଣା ସ୍ବାର୍ଥ ରଖି

ଦୁଃଖ ସାଥିରେ ସେ ହେଇଥାଏ ଦୁୁଃଖି ।

ତଥାପି ଭାବିିିିଥାଏ ମୁଁ 

ସବଦା ଥାଏ ସେ ମୋ ସାଥେ

ପ୍ଲାବିତ କରିଥାଏ ସେ ବନ୍ଧା ଜୀବନକୁ ।

କେହି ଯଦି ମନେ ଦିଏ ଆଘାତ

ହୃଦୟ ରୁୁ ଉଡିଯାଏ କୋହ

ବହିଯାଏ ସେ ଲୁହ ।

ହୃଦୟ ରୁ ଝରାଉ ଥିବା ଲୁହ

ଜଗତରେ ସେ ଭୀରୁ

ମୁକ୍ତତାା ଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ 

ଅଟେ ସେ ଅଶ୍ରୁ ।