ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି

ସାଗର ବକ୍ଷ ଭିତରେ 

ତାରଙ୍ଗାୟିତ ଜଳରାଶି

ଉଡୁପ ଛାୟାରେ

ସତେ ଯେମିତି ରୂପରଙ୍ଗଶି

    ଆନ୍ଦୋଳିତ କରି ହୃଦୟ

    ମନ ଟାଣି ନେଇଯାଉଛି

    ଝାପ୍ସା, ଅନ୍ଧାର ପ୍ରାୟ

    ନୀରେ ଉଡୁପ ହଲି ହଲି ଆସୁଛି

ପବନ କି ଶାନ୍ତି ଦେଉଛି

ଜୀବନ ତା ପାଇଁ ଅଛି

ସ୍ମୃତି ସବୁ ମନେ ପଡି ଯାଉଛି

ସମ୍ପର୍କ ଯେ ଜଡ ପାଲଟି ଯାଇଛି

    ଅନ୍ଧାରେ ଅନଳ ଆକର୍ଷିତ

    କୀଟ, ପତଙ୍ଗ ଭ୍ରମିତ

    ଲୋଭେ ଯାନ୍ତି ଦେଖିବା ପାଇଁ ତ

    ଅଙ୍ଗାର ପାଉଁଶ ନିଶ୍ଚିତ

ଦୂରେ ବହୁ ଦୂରେ 

ଆଲୋକ ଦିବ୍ୟ ରଶ୍ମି

ସତେ ଇଙ୍ଗିତ କରେ

ବାଟକୁ ଚାଲି ଆସ କହି......   

ଖୋଲି ଚକ୍ଷୁ ରଶ୍ମି

   ବସିଛି ବାଲି ଉପରେ

   ହୃଦୟ ଭାବନା ଭାଷା

   ଶୁଣିବାକୁ ନାହିଁ କେହି ପାଖରେ

   କିଏ ବୁଝିବ ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା