घर

जगाचा पाठी वर कुठंही गेलं तरी आपलं घर ते आपलच असत 

छोट मोठं कसही असल तरी ते आपल्या साठी तितकाच प्रिय असत 

तिथली प्रत्येक गोष्ट आपल्या आवडीची आणि ओळखीची असते 

किती हि कंटाळून आला तरी घरात पाऊल टाकता मन आनंदी होते 

चहाचा कप पासून झोपायचा उशी पर्यंत हे माझं हे तुझं हे आपणच ठरवलेले असत

किती हि हॉटेलमध्ये जेऊन आलो तरी घराचा भांड्यातून पिलेल पाणी समाधान देत

किती कुठे हि फिरायला गेलो तरी निम्मा जीव आपला आपल्याच घरात अडकलेला असतो 

गॅस बंद केला असेल ना? लाईट तर सुरु नसेल ना? अशा असंख्य शंकांनी मन भरलेलं असत

या घरानी प्रेम, माया, आनंद, दुःख, राग, भांडण सगळंच काही पाहिलेला असत 

तरी पण तटस्थ पणे नेहमीच सकारात्मक ऊर्जेने आणि  समृद्धीतीने भरलेलं असत 

भुकेल्याला अन्न देत, आपल्या माणसांना आसरा देत , थकलेल्या जीवाला शांत झोप देत 

निस्वार्थी भावनेनं सगळी दुःख झेलत आपल्या प्रत्येक सुख दुःखात आपला मायेची साथ देत 

अशा घराचा भिंती फक्त दगड मातीचा बनलेल्या नसतात, असतो त्यात आपलेपणाचा ओलावा 

अशा आपल्या घरात नसावा दुःखाला थारा कधी, असावा तर फक्त आनंदाचा खजाना असावा