अशी सांज येते!

अशी सांज येते,

तशी ती जाते.

जाता जाता लवलवत्या पापण्यांनी

माझ्या हृदयाची कंपने वाढवते .

अशी सांज येते,

भास्करा क्षितिजा पार घेऊन जाते.

तो जाता जाता ती त्याच्या किरणात न्हाऊन निघते .

तिच्या पाठमोऱ्या सावलीकडे मी पाहतो,

तिने पुन्हा फिरून माघे यावे ,

मला बिलगावे अशी आस धरून बसतो.

अशी सांज येते ,

वेळ पुन्हा कातर ,कातर होते.

तिचे हि पाऊल पावलात घुटमळते .

मागे वळून तिची नजर मला शोधत राहते .

मी दिसता तशी ती धावत येते ,

नाजराला नजर भिडते.

आमच्या श्वासाची घालमेल ,

त्या सांजेला ला कळते .

अशी सांज येते ,

ती माझ्या मिठीत असते ,

शब्दांना जागा नसते ,

मात्र अश्रूंना वाट मिळते .

ओघळता तिचे अश्रू ,

ती सांज हि रडते ,

म्हणून कदाचित ती पावसाला हाक मारते .

तो गडगडून येतो ,

सार काही भिजून टाकतो .

मी मात्र तिच्या डोळ्यातल्या काळ्या ढगाकडे बघता ओलाचिंब होतो.